‘Woensdag ben ik gewoon vrij hoor!’
‘Ja dat weet ik toch? Moet je nog wat doen dan?’
‘Niks bijzonders, even bij een klant wat vervangen. Breng de kleine naar school, rij gelijk even door, s’middags ben ik er weer.
Vooruit dan maar weer, ik had eindelijk samen winkelen gepland, maar dat schuiven we dan maar door.
Die woensdag breng ik van de bakker worstenbroodjes mee voor de lunch.
‘Met mij, ben je al ver bij de klant?’
‘Ja paar dingetjes nog, het zat wat tegen.’
‘Oh ik had worstenbroodjes mee.’
‘De lunch ga ik niet halen denk, maar ik doe mijn best.’
Teleurgesteld zeg ik, ‘oké ik zie je straks.’
‘Hoi ben je nu eindelijk klaar? Het is inmiddels 14.30 uur.’
‘Ja het is klaar, even opruimen en dan rij ik nog even langs de groothandel, dan kom ik gelijk naar huis.’
‘Mooi, ik heb nog wat lekkers mee voor bij de koffie.’
Het is inmiddels 16.00 uur als manlief binnen stapt. Koffietijd is ook alweer voorbij. Heerlijk schat zo’n vrije dag,’ zeg ik ietsje pietsje sarcastisch.
@Lucia Bartels
Lucia Bartels 