Het einde der dagen

Thuis in de bank laat ik de revue nog eens passeren over de grove reacties vanmiddag op een milieu bijeenkomst.
“Ze moeten al die lui die het afval niet scheiden door de kop schieten.” Hoorde ik een fanatiekeling zeggen. “Mee eens, en ook al die idioten die op brandstof blijven rijden.” Riep een al even fanatieke activist.

Stop! Denk na!

We moeten het met zijn alle doen, ten eerste moet het plastic vanuit hogerhand verbannen worden, dit niet snel bij de consument in de schoenen schuiven. Het is toch werkelijk niet normaal hoeveel plastic verpakkingen er in omloop zijn? En dan het elektrisch rijden, een geweldige ontwikkeling. Maar bij de productie voor de batterij komt toch ook kooldioxide vrij, dit is veruit het bekendst schadelijke gas. Groen energie zoals wind en zonne-energie zijn daar in tegen al veel beter voor ons milieu. Maar ook dit kent zijn nadelen, wereldwijd groen energie, heeft veel ruimte nodig dit gaat ten kosten van flora en fauna. Wat doet dit over honderd jaar met ons milieu?

Met regelmaat flitst het volgende door mijn hoofd ik was een jong kind. Ons gezin bestond uit mijn ouders drie broers een zus en ikzelf als jongste telg. Mijn moeder had door omstandigheden weinig onderwijs genoten. Maar toen, anno jaren ‘70 was het tijdperk van de encyclopedie. Ze had zich voorgenomen om alle delen aan te schaffen en ze allemaal van voor naar achter uit te lezen.
Ze was aangekomen bij het hoofdstuk: Het einde van de wereld. Mijn zus en ik zaten samen met moeder aan de keukentafel. Ze ratelde alle aspecten op die over dit onderwerp in het boek vermeld stonden. De aarde warmt zich door bepaalde factoren op, de zon groeit, de ozonlaag verdwijnt, gammaflits, zonnevlammen, zwart gat, meteoriet inslag. Denkbeeldig vormde ik vanaf dat moment een koepel om ons heen, een koepel die ons moest beschermen tegen alles wat ik in een paar zinnen had gehoord.

In de jaren die volgden kwam dit onderwerp als een virus steeds terug, op school, in documentaires. Met regelmaat zat ik gespannen te wachten op het naderen van het einde der dagen. Voorspellingen die grootschalig in de media gegooid werden . Mijn denkbeeldige koepel gaf mij steeds de bescherming die ik nodig had. Eén ding weet ik zeker, alle voorspellingen van Religies, filosofen en wetenschappers hebben gemeen dat de wereld ooit zal vergaan.

Mijn gedachten slaan op hol, mijn denkbeeldige koepel brokkelt beetje bij beetje af.

De wereld zal ooit vergaan dat moet, toch? Velen zegen het.

Maar waarom?
Misschien inderdaad door ons klimaat, verandering veroorzaakt door milieu vervuiling, of het ontbossen van de aarde. Kansrijk is ook riskante wetenschap onderzoeken zoals nanotechnologie, die zouden zomaar kunnen leiden tot op hol geslagen monoculaire Nano robots. Een natuurramp zoals een uitbarsting van een super vulkaan zou ook nog tot de mogelijkheden kunnen behoren. En niet te vergeten een derdewereldoorlog met in de strijd massavernietigingswapens, wapens die in één keer heel veel mensen kunnen doden, ontwikkeld om zogenaamd tegenstaanders uit te schakelen.

Maar de echte waarheid: Ik denk dat de mensheid zichzelf vernietigd. Geld en macht, hier draait volgens mij alles om. En dan vooral geld, daar kun je wat mee, zo worden er miljarden wereldwijd gepomp in verbetering van ons klimaat. Zo ook aan wapens, om ons te beschermen tegen de vijand.
Geeft dit mij al een geruststellend gevoel? Nee… volgens mij zien ze wat over het hoofd.

Ik schrik op door het volhoudende melodietje vanuit mijn telefoon.
“Ja zus met mij… heb je het nieuws opstaan?” roept ze buitenadem
“Nee, wat is er? Je klinkt in paniek. Huil je nou?” vraag ik geschrokken.
“Kijk snel schat, we gaan er aan,’ gilt ze.

Ik zet de televisie aan, en beland in een extra uitzending, uitgezonden door de overheid, ik zap en kom erachter dat alle zenders hetzelfde programma uitzenden. Er wordt gesproken over een pandemie, een ziekte die in een snel tempo de gehele wereld bevolking uitroeit.
“We zijn deze variant op het ebola virus al een paar jaar geleden tegen gekomen, we hebben echter nog niet het goede vaccin kunnen ontwikkelen om dit dodelijk virus tegen te gaan. U begrijpt dit kost geld, heel veel geld.” Zegt een professor.
Ja daar hebben we het al, geld! Dat is natuurlijk gebruikt voor het milieu en onze bescherming tegen de vijand, tja wie bedenkt het om geld te stoppen in een vaccin tegen een dodelijk virus.

Nee he, ik wist het. Er word een oproep gedaan: “aan alle mensen die geïnvesteerd hebben in project ‘Groen en zij die het gehele bedrag al voldaan hebben, mogen voor hun veiligheid de ruimteschepen al in, er is veel geld geïnfesteerd aan de veiligheid hiervan. Het virus kan hier absoluut niet komen en er zijn genoeg voorzieningen voor zeker de komende vijftigjaar.”
Ongelooflijk een vooraf bedacht complot.

Het is wel heel serieus, in de uitzending wordt gesproken over een tijd van hooguit twee weken, als er niks gebeurd. Ze hebben het over een wereldwijde verspreiding van een verdovend gas, voor als er niet op tijd medicatie voorhanden is. “Probeer rustig te blijven, raak niet in paniek! Niemand voelt er iets van, we gaan met zijn allen ten onder.” Zegt een man op een monotone toon.
Wat! rustig blijven?

Wat doen ze? Geen paniek, heel de wereld is in paniek. Ik schrik op, mijn god ik was in gedoezeld. Ik zap snel alle zenders af. Niks te vinden over het einde van de wereld, ik heb het gedroomd, pff… wat een opluchting. Het is nog niet zo ver.
De telefoon gaan over, ik neem op. “Ja zus met mij, heb je het nieuws opstaan?”
Wat nee! alsjeblieft geen flash back…